На высокай гарэ, дзе нiхто не арэ,
Толькi птушка-арол дзе садзiцца,
Там збудую, узвяду, я усiм на вiду,
Мураваную вежу-званiцу.
Там збудую, узвяду, я усiм на вiду,
Мураваную вежу-званiцу.

I завешу я звон, з усiх чутных старон –
Рауня голас i вiхру i грому.
Як пушчу яго у ход, склiчу умiг карагод,
Нi адзiн не застанецца дома!
Як пушчу яго у ход, склiчу умiг карагод,
Нi адзiн не застанецца дома!

Гэтки будзе мой клiч – i магуч i вялiк,
А не трапiць ён к душам прысланым, -
Вызву гром, перуны – хай памогуць яны
Развагнiць, затрасцi усе паляны.
Вызву гром, перуны – хай памогуць яны
Развагнiць, затрасцi усе паляны.

Ляжа крушняю там вежа, звон i я сам,
Толькi птушкi пад неба ускрыляцца,
А навокал гары задымяць сцежары,
Груганамi ускалышуцца вербы...

А у высокай гарэ, дзе нiхто не арэ,
Казкi-байки лiюцца крынiцай. 

 

 Скачано с сайта www.Muza.vip